İrfanı hisarla kuşatmış Doğu, mabede bezirgân
sokmamış. Yıllarca davar gütmüş, odun taşımış çömez… Meşaleyi çetin
imtihanlardan sonra tutturmuşlar eline. “Emaneti ehline tevdi ediniz,” demiş
din.
Mürit: ceset. Can: mürşidin nefesi. Hint’te hocanın
soyadı taşınırmış. Karabetlerin en mukaddesi, şakirtle üstat arasındaki bağ.
Asırlar geçti, birer birer söndü meşaleler. İrfan
asaletini kaybetti. Hafızaya çakıl taşı gibi saplanan bilgi kırıntılarına yeni
bir ad bulduk: kültür. Genç kuşaklar, Batı’nın bit pazarlarından ithal edilmiş
bu hazır elbiselere küçümseyerek bakıyor. Hoca öğretmen oldu, talebe öğrenci.
Öğretmen ne demek? Ne soğuk, ne haysiyetsiz, ne çirkin kelime. Hoca öğretmez
yetiştirir, aydınlatır, yaratır. Öğrenci ne demek? Talebe isteyendir; isteyen,
arayan, susayan.
Cemil MERİÇ - BU ÜLKE
Yorumlar